„Wielki John Barrymore” William Luce

„Nie ma nic bardziej martwego niż martwy aktor.” 

John Barrymore (1882-1942) –  aktor amerykański lat dwudziestych i trzydziestych,  dzisiaj kojarzony jedynie jako dziadek hollywoodzkiej gwiazdy – Drew Barrymore. Był artystą o nieprzeciętnym, wszechstronnym talencie, zasłynął nie tylko jako aktor teatralny, znakomity odtwórca ról Szekspirowskich bohaterów, ale i filmowy. Występował na scenach Broadway’u i w słynnych hollywoodzkich produkcjach (m.in. Dr. Jekyll and Mr. Hyde z 1920). Świetnie zapowiadająca się kariera Barrymore’a nie miała jednak szans na pomyślny rozwój. Nałóg alkoholowy, obyczajowe skandale, w końcu postępująca choroba i  kłopoty z pamięcią skazały Barrymore’a na przedwczesną zawodową śmierć.

W przedstawieniu STU Johna Barrymore’a gra Jerzy Trela. Dwie różne aktorskie osobowości, dwie odmienne biografie, dwa wielkie sceniczne talenty stanowią dla siebie zwierciadło. Słyszymy historię życia, pełną anegdot, poruszającą, ale i zabawną, chwilami pełną ciepła, momentami gorzką. Echem odbijają się w niej fragmenty zagranych ról i najmocniejsze ze wszystkich pragnienie – by zejść ze sceny w pełnym blasku reflektorów. Niezapomnianym.

PROMOCJA: 110 PLN za bilet na 2 spektakle Sceny Konesera: „Wielki John Barrymore”   oraz „Edukacja Rity”  ( 27.10.2019).

Obsada:

JOHN BARRYMORE: Jerzy Trela

SUFLER: Aleksander Fabisiak

Twórcy:

AUTOR: William Luce

TŁUMACZENIE: Elżbieta Woźniak

REŻYSERIA: Krzysztof Jasiński

Premiera 16 maja 2013 roku

Czy to opowieść bardziej o wybitnym aktorze amerykańskim, czy o wybitnym aktorze z Krakowa, czy też zgoła uniwersalna o pewnym aktorskim losie – rozstrzygnie każdy widz z osobna. (…) fakt, iż przez 90 minut możemy obcować z Jerzym Trelą, że możemy podziwiać maestrię jego warsztatu, że chwilami, gdy mówi słowami Szekspira – z „Ryszarda III”, z „Hamleta” – przywołuje aurę swych wielkich ról w klasycznym repertuarze, rozstrzyga o wszystkim. Gdy Trela przywołuje tragedię Hamleta, czy równie tragiczny los wirtuoza zła, brzydkiego, garbatego Ryszarda operuje tonem tak szlachetnym, tak przejmującym, że widzowie zamierają w ciszy jak ongiś, gdy frazami „Wyzwolenia” mówił: „Chcę, żeby w letni dzień /w upalny letni dzień…”, a my siedzieliśmy ze ściśniętym od wzruszenia gardłem. A po chwili jest tragikomicznym, uzależnionym od alkoholu i nakładanych masek, przerażonym swą słabością i bezradnością aktorem, który mając poczucie, że jest „pajacem, imitacją człowieka” stroi do nas kabotyńskie miny, raczy opowieściami i zdaniami, wywołującymi salwy śmiechu.

„Cytaty z Szekspira, cytaty z życia”|
Wacław Krupiński
Dziennik Polski nr 115/18/19-05-13
20-05-2013
http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/162832.html

Mecenas Teatru Małego:

Partner Sceny Konesera: